È come un viaggio in Grecia -senza scadenza! (= σαν ένα ταξίδι στην Ελλάδα -χωρίς λήξη!) *soprattutto = πάνω απ' όλα
σχέδιο: Francesco Balsamo (& Lartigue)
φωτογραφία: come ieri_Giampaolo De Pietro
κολλάζ: come_Giampaolo De Pietro
σχέδιο: Si accartocciano come foglie le scarpe_Francesco Balsamo
κολλάζ: Giampaolo De Pietro
κολλάζ: irre.movibile_Giampaolo De Pietro
φωτο-κολλάζ: Note cromatiche_Giampaolo De Pietro
φωτογραφία: Jubjub (Έλενα Νικολακοπούλου)
Δεσμωτήριο
Βαθύ σκοτάδι στο ψυχιατρικό λευκό
σε δωμάτιο αποστειρωμένο
βρώμικα χέρια σε κλείσανε
και με φτηνά καθαριστικά
καμουφλάρουν την ασχήμια
Ανεξίτηλα σημάδια αφήσαν’ θηλιές
που σφιχτά σ’ αγκάλιαζαν
να γίνουν ένα με τη σάρκα σου,
κι οι δεσμοφύλακες
έξω απ’ την πόρτα παραμονεύουν.
Επισφραγίζουν τα δεσμά σου
Πώς να ξεφύγεις χωρίς να λερωθείς,
κι αν μείνεις,
πώς να συνεχίσεις με λευκό το ποινικό.
φωτογραφία: Jubjub (Έλενα Νικολακοπούλου)
Μαύρο νερό
Δεν ξεθωριάζουν οι αναμνήσεις
Δεν επουλώνονται οι πληγές
που ανοίγει το σκοτάδι
Μαύρο νερό κυλάει στα πρόσωπα
τις νύχτες,
όταν διψάει το μαξιλάρι,
ανασύρονται οι στιγμές
μια-μια σα σπίθες ξεσπάνε
Γίνονται φλόγες
που λιώνουν το κορμί
και με ιδρωμένα αποτυπώματα
αφήνουν την πνοή τους.
μαύρο μάτι
Το συλλογικό πρότζεκτ αυτού του τεύχους ακολουθεί τη ροή της πανσελήνου, σαν γενεαλογία του μυστηρίου εκείνου που ξορκίζει την ποσοτικοποίηση των καιρών μας.
σπηκ λάικ μη
θρου μη
εινστέντ οβ μη
αιντ
άι
εμ
σάιλεντ
[Σάιλεντ σπελλ]
σκίτσο: μαρου.
και ξανά,
όποι’ άστρα σπέρνει
βροχές θερίζει κι αντάρες
τοτέμ: aleks & δ.
κάθε Ρωγμή, ο αντάρτΗς δε
θα δει ποτέ τη μάνα, μόνο
θα περπατήσει πάνω στη
φωτιά την μπλε, sans mère
να δει το φεγγάρι απαγορεύεται, ο
φωτεινότερος αστέρας, η μάνα
φταίει, κόκκινο πηχτό στο
φλυτζάνι, η μάχη ξεθύμανε, ο
παρατηρητής της Δύσης εγεννήθη
Αλ Καμπ, δεν είχε πατέρα και
δεν ήταν στρατιώτης.
[Ξόρκι των Ωδ-ινών]
υ.γ. Η γιορτή του θεού λύκου
Κικέρτα & feuve
mystical symbol: Kristel Pent
Σαν έπεφτε η νύχτα,
σύσσωμη η αγέλη των λύκων
τραγουδούσε:
«κι εγώ στην αρκαδία
ιθυφαλλική μελωδία
ασκός γεμάτος φως
εκεί που λούζονταν
οι νύμφες σας
κατουρώ ατόλες
της ιστορίας.
κατασπαράζω αρνιά
κι ανθρώπους
αθώους και ενόχους,
διακρίσεις δεν κάνω»
τοτέμ: Kristel Pent
Άχρονους αιώνες αργότερα
την εποχή αυτή που το φεγγάρι είναι πλέον ένα
οι απόγονοί τους ντύνονται με γούνες ζώων
και χορεύουν προς τιμήν τους γύρω από τη φωτιά
εξυμνώντας την ιστορία
εκείνης της φυλής των λύκων
που κατάφερε να εξημερώσει
την αγέλη των ανθρώπων.
Το συλλογικό πρότζεκτ αυτού του τεύχους ακολουθεί τη ροή της πανσελήνου, σαν γενεαλογία του μυστηρίου εκείνου που ξορκίζει την ποσοτικοποίηση των καιρών μας.
σκίτσο: Η κατάρα_μαρου.
«Στάχτηκα», έλεγε η γιαγιά κι εμείς τη διορθώναμε.
«Σκιάχτηκα λέμε, καλέ γιαγιά».
«Σιγά», απαντούσε αυτή. «Τι σχέση έχουν παιδί μου οι σκιές; Για βλέπεις για ακούς τέτοια πράγματα, στάχτη γίνονται τα μέσα σου».
[το ξόρκι της στάχτης]
σκίτσο: Ελένη Μοσχοβάκη
Το ραβδί που κρατάει τη λογική μου
ανάμεσα στα πόδια του αγάλματος της ελευθερίας
στέμμα, διαφωτισμός και πένα στη γραφή
[ξόρκι-γλωσσοδέτης
ενάντια στον εξορθολογισμό του Διαφωτισμού]
συλλογικό(ς)σπασμένοςκαθρέφτης (collective collage)
«Πορνοβοσκοί!
Θα πνιγείτε καταβροχθίζοντας
Ο ένας τον άλλον
Με πόδια στραμπουληγμένα
Θα χορεύετε πάνω στους
Τάφους σας και με
Πλαστικά μανταλάκια
Θα απλώνετε στα
Έντερά σας τα ρούχα
Των παιδιών σας
Που θα γίνουν κάγκουρες
Και θα ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ»
[Η οργή της Γιαννούλας]
σχέδιο: Νάνση Εξάρχου
Αν θες άνθρωπο να εκδικηθείς με κατάρα βαριά κι άλυτη,
αναθεμάτισέ τον τη
σκιά
του να χάσει και ποτέ να μην την ξαναβρεί. Θα υποφέρει ατέλειωτα,
γιατί αν χάσεις τη σκιά σου άνθρωπος δε λέγεσαι.
«Καὶ ἔσο ἐλεύθερος καὶ ἐλυτρωμένος ὑπό αντικειμένης δυνάμεως ἵνα
λυθῶσι καὶ ἀφανισθῶσιν ἡ σκιά καὶ τὸ αποτύπωμα αὐτοῦ εἰς τὸ
φῶς
Καὶ ἐστί δεμένος καὶ κωλυόμενος ὑπό τῆς γῆς καὶ τῆς θαλάσσης, ἐν
κατωφλίῳ ἤ ἐν αυλαῖς, σκιάν να ἐξάγῃ τὸ σώμα του»
[Ξόρκι για να χάσεις τη Σκιά σου]
zine #1 _manolo
zine #2 _manolo
*επεξεργασία των σχεδίων σε video: Kristel Pent
συλλογικό παραμύθι
